സത്യത്തിനു മുൻപിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ നമുക്കു മൂന്നു വഴികളാണുള്ളത്. സത്യം അറിഞ്ഞ് അംഗീകരിക്കുക, സത്യം അറിഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ അത് അറിയാൻ ആഗ്രഹിക്കുക, അതുമല്ലെങ്കിൽ സത്യത്തെ നിഷേധിക്കുക.
എന്നാൽ എന്താണു സത്യം? അതു പൂർണ്ണമായി അറിയുന്നവൻ യേശുക്രിസ്തു ആയിരുന്നു. അവൻ പറഞ്ഞു, താൻ രാജാവാണെന്ന് ( യോഹ. 18:34-38). അവിടുന്ന് വെറുമൊരു രാജാവല്ല, പിന്നെയോ ‘രാജാക്കന്മാരുടെ രാജാവും നാഥന്മാരുടെ നാഥനുമാണ്.’ ആ നാമം ആർക്കും തുടച്ചുമാറ്റാൻ കഴിയുന്ന ഒരു പദവിയല്ല എന്നതുകൊണ്ടാണ് അതു ക്രിസ്തുവിൻറെ മേലങ്കിയിലും തുടയിലും ആലേഖനം ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു (വെളി 19:16) എന്നു വിശുദ്ധഗ്രന്ഥം പറയുന്നത്. അവൻറെ രാജത്വം നാഥാൻ പ്രവാചകനും ( 2 സാമു 7:12-16) അതിനുശേഷം ഏശയ്യാ പ്രവാചകനും (ഏശയ്യാ 9:6-7) മുൻകൂട്ടി വെളിപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളതായിരുന്നു. ആ രാജത്വം അനശ്വരമാണെന്നു ഗബ്രിയേൽ ദൂതൻ അവൻറെ ജനനത്തിനു മുൻപുതന്നെ മറിയത്തെ അറിയിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു ( ലൂക്കാ 1:33). അതായതു ദൈവവും മാലാഖമാരും മനുഷ്യരും ഒരേപോലെ സമ്മതിക്കുന്ന കാര്യമാണു യേശുക്രിസ്തുവിൻറെ രാജത്വം.
അപ്പോൾ അതിനെ അവിശ്വസിക്കേണ്ടതുണ്ടോ? എന്നിട്ടും ഫരിസേയരും നിയമജ്ഞരും പുരോഹിതവൃന്ദവും ആ അനിഷേധ്യസത്യത്തെ നിഷേധിച്ചു എന്നു മാത്രമല്ല താൻ രാജാവാണെന്നു യേശു പറഞ്ഞു എന്നതായിരുന്നു പീലാത്തോസിൻറെ മുൻപിൽ അവർ ഉന്നയിച്ച ഒരു പ്രധാന ആരോപണവും (യോഹ. 19:12). അപ്പോൾ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായതു പീലാത്തോസായിരുന്നു. കാരണം അയാൾ സത്യം എന്തെന്നറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. പക്ഷേ അത് അറിയാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് അയാൾ ഇങ്ങനെ ചോദിച്ചു. ‘ എന്താണു സത്യം?” (യോഹ. 18:38 ) എന്നാൽ ആ ചോദ്യത്തിൻറെ മറുപടിയ്ക്കായി കാത്തുനിൽക്കാനുള്ള ക്ഷമ അയാൾക്കുണ്ടായില്ല. യേശുവിനോട് ആ ചോദ്യം ചോദിച്ച ഉടനെ അയാൾ ചെയ്തതു യേശുവിൻറെ രാജത്വത്തെ നിഷേധിക്കുന്ന യഹൂദരുടെ അടുത്തേക്കു പോവുകയാണ് (യോഹ 18:38). സത്യം അറിയാൻ ആഗ്രഹിച്ചിട്ടും സത്യത്തെ നിഷേധിക്കുന്നവരുടെ വാക്കു കേൾക്കാൻ പോയി എന്നതായിരുന്നു അയാളുടെ ദുരന്തം. അങ്ങനെ അവർ ഒരുമിച്ചുചേർന്നു ‘മഹത്വത്തിൻറെ കർത്താവിനെ കുരിശിൽ തറച്ചു.’ കാരണം സത്യം അറിയാനുള്ള ജ്ഞാനം അവരിൽ നിന്ന് ഏറെ അകലെയായിരുന്നു (1 കൊറി 2:8).
സത്യം അറിയാൻ വേണ്ടി പീലാത്തോസ് പോകേണ്ടിയിരുന്നതു യഹൂദരുടെ അടുത്തേക്കല്ല, തൻറെ ഭാര്യയുടെ അടുത്തേക്കായിരുന്നു. യേശു എന്ന നീതിമാൻറെ കാര്യത്തിൽ ഇടപെടരുത് എന്നു ന്യായാസനത്തിലേക്ക് ആളയച്ചുപോലും ഭർത്താവിനു മുന്നറിയിപ്പു കൊടുക്കാൻ തക്കവിധം ( മത്തായി 27:19). സത്യം എന്തെന്നറിഞ്ഞവളായിരുന്നു അവൾ. എന്നാൽ പീലാത്തോസ് ആ നിർണായകനിമിഷത്തിൽ ഭാര്യ പറഞ്ഞതു മറന്നുപോയി, അല്ലെങ്കിൽ അതു കാര്യമായെടുത്തില്ല. തികച്ചും അനീതിപരമായ ഒരു വിധി പ്രസ്താവിച്ചുകഴിഞ്ഞതിനുശേഷം ഒരുപക്ഷേ , തൻറെ കുറ്റബോധം മറയ്ക്കാൻ വേണ്ടിയായിരിക്കാം, പീലാത്തോസ് സത്യം എന്തെന്നു കുരിശിൻറെ മുകളിൽ എഴുതിവയ്പ്പിച്ചു. ‘നസറായനായ യേശു, യഹൂദരുടെ രാജാവ്’ (യോഹ. 19:19). അതുപോലും യേശുവിൻറെ രാജത്വത്തെ നിഷേധിച്ച യഹൂദർക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല.കാരണം യേശുവിനെ തള്ളിക്കളഞ്ഞ അവർ തങ്ങൾക്കിണങ്ങുന്ന രാജാവിനെ സ്വയം കണ്ടെത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ‘സീസറല്ലാതെ ഞങ്ങൾക്കു വേറെ രാജാവില്ല’ (യോഹ.19:16).
ഇന്നും സത്യത്തിനു മുൻപിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ നമുക്കു മൂന്നു വഴികൾ തുറന്നുകിടക്കുന്നു. സത്യം അറിഞ്ഞ് അംഗീകരിക്കുക, അല്ലെങ്കിൽ സത്യത്തെ നിഷേധിക്കുക. അതുമല്ലെങ്കിൽ സത്യം അറിയണമെന്നാഗ്രഹിച്ച്, സത്യം അറിയുന്നവരുടെ അടുത്തേയ്ക്കു തിരിയുക. സത്യത്തെ അംഗീകരിക്കുന്നവർ രാജാക്കന്മാരുടെ രാജാവായ ക്രിസ്തുവിൻറെ പ്രജകളായിരിക്കും. സത്യത്തെ നിഷേധിക്കുന്നവർ മറ്റൊരു രാജാവിൻറെ അടിമകളായിരിക്കും. സത്യം അറിയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവരുടെ വിധിയാകട്ടെ, അവർ തന്നെ തെരഞ്ഞെടുക്കുകയും വേണം.
യേശുക്രിസ്തു രാജാവാണെന്ന സത്യം അംഗീകരിക്കാത്തവർക്കു നഷ്ടങ്ങൾ മാത്രമേയുള്ളൂ എന്ന ബോധ്യത്തോടെ നമുക്കു ക്രിസ്തുവിൻറെ രാജത്വതിരുനാൾ ആഘോഷിക്കാം.
(www.divinemercychannel.com)